PETROMANTALUM

PETROMANTALUM

oppid. Galliae Celticae ad Sequanam fluv. a Lutet. Paris. ad 22. leuc. Rothomagum versus, Meulano oppido propinquum, 4. leuc. distans. Quibusdam est Mante, melius Medunta; vide ibi. urbs Carnutum ad Sequanam nunc in provinc. Insul. Franciae. Suntque qui credant Petromantalum oppid. Fuisse Velocassium, ubi nunc Magny oppid. Vulxini Francici, 14. leuc. a Lutetia in Circium. Rothomagum versus 4. a Medunta in Boream, Gisorium versus. Baudrando Valesio in Notit. Gall. a petra seu monte saxeo ad quem situm est, ita dictum: vulgo Mante. Robertus Abbas Montis S. Michaelis in Chronico, Meduntam vocat, nec non Medantem, et Medantiam: inter quam et Paceium Marcam ponit, i. e. limitem Franciae atque Normanniae: Medantense castrum nuncupant litterae Philipli I. Francorum Regis. Meduntam appellitant et Willelmus Armoricus in Philippide, Samson, Remensis Archiepiscopus, ceterique recentiores; Medantam Ordericus in l 12. Radulfus de Diceto Mantuam mendose; castrum Meduntense Sugerius in Ludovico Crasso; Medontam Robertus Comes Mellenti in litterissuis; castrum Medantam Ludovicus Francorum Rex A. C. 1171. auctor Chronici Fontanellensis, cuius aliquot paginas Andreas Chesnius edidit in tomo II. Rerum Francic. a Chronico Fontanellensi Lucae Acherii Plane diversas, Petromantalum non pro Medunta sed pro Pistis accepit, his verbis: Pistae castrum, quod olim Petremamulum vocabatur: ubi legendum Petremantalum vel Petromantalum. Sde cum Aethicus Petromantalum vel Petromantalium nunc inter Rotomagum et Luteciam; nunc inter Caesaromagum Bellovacorum et Brivam-Isarae ponat, atque a Rotomago 16. mill. passuum distare noter, a Lutetia 29. a Caesaromago 17. a Briva Isarae 14. nemo non videt hunc Petromantali situm nequaquam In Pistas, sed in Meduntam apprime convenire. Meduntensibus sua erat, ut usitatô utar nomine, Communitas vel

Communia. In quibusdam litteris quas in Chartario fiscannensi legi, haec reperio. Actum est hoc N. Maiore communitatis Meduntae. istis Paribus, Otone de Ver, Gaufridô Familia, Hubertô de Arnovilla, Bartholomaeô Peilecoc. Unde apparet oppidanis, qui communitatem habebant, Maiorem suum et Pares seu Scabinos suos, h. e. Iudicem et assessores fuisse. Proxima est castro Meduntae Medunta Villa, Mante la Ville, eô cogno mine a Medunta castro distincta, quod olim Mante la Chasteau cognominatum esse non dubito: sicut cognomen docet huiusce vici ei proximi, qui Medunte Villa nuncupatur. Sic Nelfa castellum, et Nelfa villa, Gomedus castellum, et Gomedus villa, Malliacum castellum, Malliacum villa, ac plurima alia loca, alia aliis vicina, et his cognominibus distincta occurrunt in Galliis.